AfroShorts II

SEANSE:

30.11.2024 – bez rozmowy z twórcami

01.12.2024 – Q&A z twórcami

Heaven Reaches Down To Earth reż. Tebogo Malebogo (2020, RPA)

Chociaż w filmie Heaven Reaches Down to Earth intymność ukazana jest tylko w nielicznych ujęciach to jest ona wszechobecna. Dwóch mężczyzn podróżuje w odosobnienie, a towarzyszący im płomień wystarcza, aby opowiedzieć o namiętności. Trzecią, równie ważną postacią w Heaven Reaches Down to Earth, jest natura – nie tylko jako tło wydarzeń, ale jako aktywny uczestnik, który obserwuje bohaterów i wchodzi z nimi w relacji, kwestionując nasze współczesne postrzeganie jej roli. 

Reżyseria i scenariusz: Tebogo Malebogo 

Zdjęcia: Jason Prins 

Muzyka: Elu Eboka, Evan S. Roth  

Występują: Thapelo Maropefela, Sizo Mahlangu 

Kraje produkcji: RPA

Rok produkcji: 2020

Czas trwania: 10 minut 

Nagrody i festiwale: Oficjalna selekcja – New Directors/New Films 2021, Internationale Kurzfilmtage Winterthur 2020, Clermont-Ferrand International Film Festival 2021, Tampere 2021, Chicago International Film Festival 2020, Provincetown International Film Festival (2021, Best Queer Short Film award), Ciclope Awards (2021, BEST NEWCOMER), Leiden Shorts (2021, Best International Short), Quibdó África Film Festival (2021, Best script)

Home is a place You burn down reż. Saif Arbee

Dom powinien być miejscem, gdzie możemy czuć się bezpiecznie. Być w pełni sobą i odpocząć od zmartwień. Niestety jak wiemy często tak nie jest. Znają to dobrze osoby z przemocowych domów oraz osoby wykluczane w krajach swojego urodzenia. Sytuacja, gdzie dom jest dla nas miejscem, w którym doznajemy traumy, gdzie nie czujemy się u siebie jest ciężka, bo powoduje stały stan niepokoju i braku. Dom bowiem, niezależnie od tego jaki był wpłynął na nasze ukształtowanie i jest to miejsce, które rozumiemy najlepiej, ale być może mimo to mamy ochotę z niego nieustannie uciec. W tym krótkim eseju filmowym zostajemy zabrani do domu, który został dawno temu naznaczony przez kolonializm, a piętno, które ten system pozostawił stale towarzyszy codziennemu życiu mieszkańców Cape Town.

Reżyseria i scenariusz: Saif Arbee 

Zdjęcia: Lili Bo Ming 

Montaż: Priya Jeram-Patel, Cian Geraghty

Występują: Lukhanyiso Skosana

Kraje produkcji: RPA

Rok produkcji: 2023

Czas trwania: 7 minut 

Bio reżysera:

jest artystą multimedialnym, pisarzem i reżyserem z Durbanu, KwaZulu Natal. Zaczął publikować i wykonywać poezję w szkole średniej, a później występował na międzynarodowych festiwalach poetyckich i instytucjach, takich jak Poetry Africa, Standford University i RISCO Festival w Sao Paulo. Saif obecnie mieszka w Kapsztadzie, nagrywając album rapowy, reżyserując teledyski i tworząc grafiki na 10-lecie Trans Collective w 2025 roku. Instagram: @ddysaifey

Lying Fire reż. Jessica Lauren Elizabeth Taylor

Tożsamość seksualna, preferencje seksualne i fantazje seksualne, wszystko to jest zepchnięte do sfery tabu i nie wolno o tym mówić, szczególnie, kiedy nie wpasowuje się to w zadane nam z góry ramy. Oczywiście to co stłumione wraca do nas często w przerażających postaciach fanatyzmu, strachu, wstydu, gniewu, przemocy. Więc jedynym co nam pozostaje, gdy nas to dotyka to spróbować się pogodzić z naszą innością i zbudować zdrowszą relację z samym sobą. W tę niezwykle intymną podróż zabierają nas bohaterki Laying Fire. Pozostaje nam jedynie podążać za nimi w nieznane i zastanawiać się, czy sami przebyliśmy już tę podróż, czy być może nadal coś przed sobą ukrywamy. 

Reżyseria i scenariusz: Jessica Lauren Elizabeth Taylor 

Zdjęcia: Dalia Huerto Cano 

Montaz: Dalia Huerto Cano 

Muzyka: Ari Robey-Lawrence

Występują: Camara Lundestad Joof, Jae Nyamburah, Marie Cole

Kraje produkcji: Norwegia 

Rok produkcji: 2023 

Czas trwania: 16 minut 

Nagrody i festiwale: Faroe Islands Minority Film Festival, Oslo Fusion International Film Festival, Copenhagen Short Film Festival, BFI Flare: London LGBTQI+ Film Festival, Lusaka Contemporary Art Centre

Poeler Luft reż. Massiamy Diaby

Niespodziewane spotkanie po latach przywołuje przykre wspomnienia, ale niesie ze sobą również okazję do wyrażenia głęboko schowanego gniewu. Bogaty w wydarzenia dzień Toni, zaczyna się na przyjemnym spędzaniu czasu na plaży ze swoją dziewczyną, prowadzi przez powrót do szkoły, gdzie przeżywała ciężkie chwile, a kończy się przykrym zwrotem akcji. Film pozostawia nas z pytaniem, jak bardzo nasze poglądy polityczne kształtują nasze kontakty z innymi, czy możemy jakoś zapobiec rozpowszechnianiu się faszyzmu i wreszcie, jak można rozpoznać niebezpiecznego fanatyka.

Reżyseria i scenariusz: Massiamy Diaby 

Zdjęcia: Pia Pentzlin  

Montaz: Pia Pentzlin 

Występują: Massiamy Diaby, Philip Steinheuser, Otto Calmeijer Meijburg 

Kraje produkcji: Niemcy 

Rok produkcji: 2024 

Czas trwania: 23 minuty

reżyser:

Massiamy Diaby jest czarnoskórą queerową niezależną artystką mieszkającą w Berlinie. Urodziła się we Frankfurcie nad Menem, dorastała na bałtyckiej wyspie Poel, w Berlinie i Akrze. W 2020 roku ukończyła studia aktorskie na Folkwang University of the Arts w Essen. Jest aktorką, filmowcem, tworzy własne spektakle teatralne i pisze poezję. Prace Massiamy mają na celu demontaż struktur władzy i przekazywanie tematów politycznych jako doświadczeń emocjonalnych. Krytycznie włącza się w swoje prace i zastanawia się nad własnymi przywilejami, aby przełamać pozorną obiektywność sztuki. POELER LUFT to debiutancki film krótkometrażowy Massiamy, który miał swoją premierę na Afrika Film Festival w Kolonii.

The Enchanted day of the eres reż. Coraci & Julio

Dobrze jest widzieć duchowość, która nie wyklucza a wspomaga osoby queerowe. Bowiem żyjąc w Polsce, jesteśmy raczej przyzwyczajeni do tego, że religijność wyklucza. Że jest sferą, która jest jeszcze bardziej przepełniona uprzedzeniami niż laicka część społeczeństwa, która też przecież nie jest przyjazna dla osób LGBTQ+. Ten przykład, który możemy zobaczyć dzięki Suzy, przypomina, że duchowość stanowi dla wielu osób istotną część życia i może być siłą i wsparciem dla marginalizowanych, a nie tylko kolejną przeszkodą na drodze do wyzwolenia.

Reżyseria: Coraci Ruiz, Julio Matos

Scenariusz: Zan Barberton

Zdjęcia: Coraci Ruiz 

Montaz: Luiza Faga 

Muzyka: Alessandra Leao

Występują: Suzy Santos

Kraje produkcji: Wielka Brytania 

Rok produkcji: 2023 

Czas trwania: 11 minut 

O reżyserach :

Julio i Coraci byli współzałożycielami brazylijskiej firmy Cisco Lab zajmującej się produkcją filmów dokumentalnych w 2003 roku, aby pracować nad tematami związanymi z kulturą, środowiskiem, prawami człowieka i polityką.
Wyreżyserowali i wyprodukowali kilka filmów i seriali telewizyjnych. Pierwszy film fabularny duetu, „Letters to Angola” (2012), wziął udział w kilku festiwalach i zdobył nagrody w Brazylii, Angoli, Portugalii i Belgii; „Threshold” (2020), wyreżyserowany przez Coraci i wyprodukowany przez Julio, był pokazywany na ponad osiemdziesięciu festiwalach w różnych krajach i otrzymał dwadzieścia dwie nagrody w Brazylii i za granicą; „Blooming on the asphalt” (2022), wyreżyserowany przez obu, był pokazywany na festiwalach w siedemnastu krajach i otrzymał piętnaście nagród w Brazylii i za granicą.

The house of of Lebeija reż. Fredgy Noel

Dla osób z marginesów szczególnie istotne jest znalezienie swojej społeczności. Bez takiej formy wsparcia można czuć się zupełnie osamotnionym i bez nadziei na lepsze jutro. Stąd też najtrudniejszym okresem dla wielu osób queerowych jest dorastanie wśród rodziny, która nie została wybrana, lecz przypadkowo w niej się urodziliśmy. Ten zbiór mówionych listów do siebie z młodości pokazuje, że przetrwanie trudności, bycie prawdziwą sobą, piękną i pełną godności jest możliwe.  

Reżyseria i scenariusz: Fredgy Noel 

Zdjęcia: Fredgy Noel 

Montaż: Fredgy Noel 

Muzyka: Khalif Diouf 

Występują: Samil LaBeija, Krystal LaBeija, Jasmine Rice LaBeija, Bougie LaBeija, Jeffrey LaBeija, Diovanna LaBeija, Vivian LaBeija, 

Kraje produkcji: USA 

Rok produkcji: 2022 

Czas trwania: 10 minut 

Nagrody i festiwale: Oficjalna selekcja Tribeca Festival 2022 

You don’t have to like me reż. Safiyah Chiniere

Więzy rodzinne zawsze stanowiły istotny problem dla społeczności LGBTQ+. Oceny podszyte homofobicznymi, transfobicznymi, heteroseksistowskimi stereotypami często prowadzą do rozpadu rodzin i tragedii związanej z lądowaniem na bruku. Potrzeba wpasowania się w społeczne normy zazwyczaj w nieuświadomiony sposób jest projektowana na wszystkich bliskich w otoczeniu, jak to się dzieje w sytuacji zaprezentowanej w filmie. Osoby, które starają się zanadto nie wyróżniać z tłumu

odbierają jako osobistą zniewagę, że bliskie osoby nie chcą się chować z tymi cechami, które innym nie pasują. A przecież, jak mówi w filmie, główna bohaterka: “Nie musisz mnie lubić, po prostu mnie szanuj”.

Reżyseria i scenariusz: Safiyah Chiniere

Zdjęcia: Leonardo Schober 

Montaż: Billy Brown 

Występują: Jalese Ayana, Samuela John, Demi Rock, Trevania Layne, Mrs. Jennifer Burrell 

Kraje produkcji: USA

Rok produkcji: 2023 

Czas trwania: 9 minut